Jak wiecie, w języku niemieckim występują trzy czasowniki posiłkowe: haben, sein i werden. Pierwsze dwa stosowane są do tworzenia złożonych czasów przeszłych oraz niektórych form właściwego trybu łączącego (Konjunktiv). Werden oznacza stawać się, ale jako czasownik posikowy (Hilfsverb) służy do tworzenia czasu przyszłego (Futur I i II) oraz tworzy stronę bierną (Passiv) oraz form opisowych trybu łączącego (Konditionalis).
Jego odmianę trzeba mieć w tym najmniejszym paluszku:). Odmianę sein znajdziecie TUTAJ, a haben TU i TU.
Jego odmianę trzeba mieć w tym najmniejszym paluszku:). Odmianę sein znajdziecie TUTAJ, a haben TU i TU.